Büyük sahabi Ebu’d Derda r.a., bir topluluğa nasihat mahiyetinde şöyle hitap etmiştir:

Size ne oluyor ki, Allah’ın dinine göre birbirinizin kardeşi olduğunuz halde birbirinizi sevmiyor ve birbirinize karşı samimi davranıp nasihat etmiyorsunuz! Her birinizin isteğinin farklı olması, rağbetin farklı şeylere olduğunu gösterir. Halbuki sadece iyiliğe yönelip, iyilik üzere ittifak etseydiniz birbirinizi severdiniz.

Dünya işlerinizde birbirinize destek oluyor ve samimi davranıyorken, neden ahiret işlerinizde aynı samimiyeti göstermiyorsunuz? Hatta sizden biriniz sevdiği ve yardımda bulunduğu kimseye bile ahiret işinde nasihat vermiyor, yol göstermiyor! Eğer sizler ahiretin kâr ve zararına dünyanın kâr ve zararına inandığınız gibi inanmış olsaydınız, muhakkak ahiret hesabını tutmayı tercih ederdiniz. Çünkü asıl ahiret hesabının sizi ilgilendirdiğini görürdünüz.

Sizler “Yakın ve peşin olan bir menfaati sevmek tabiîdir.” diyebilirsiniz. Halbuki biz, ileride elde edeceğiniz dünyevî bir menfaat için, şu anda elinizde olan menfaati feda ettiğinize şahit oluyoruz. Hatta bazen uzun vadeli emeller ya da asla elde edemeyeceğiniz bir menfaat için büyük sıkıntılara katlandığınızı görüyoruz.